Publiczne Przedszkole w Rybarzowicach

WYCHOWANIE PATRIOTYCZNE W PRZEDSZKOLU

                  W czasach panującego kryzysu wartości coraz częściej wspomina się o konieczności tworzenia kultury pozytywnych wzorów. Wychowawca pomaga formować osobowość dziecka. Ukazuje mu dobro, prawdę, piękno, sprawiedliwość, rzetelność i uczciwość. Przygotowuje do samodzielności, do dokonywania moralnych wyborów, do podejmowania ważnych decyzji życiowych. Zapewniając wszechstronny rozwój młodego człowieka, ma on za zadanie wychować mądrych i dobrych ludzi. Dobre wychowanie od podstaw nie jest rzeczą prostą. Jego istota tkwi w świadomym wprowadzeniu dziecka w system pożądanych wartości. Początkowo z wartościami dziecko spotyka się w rodzinie. Rodzina jest źródłem norm i wartości kształtujących postawy młodego człowieka. Jej funkcja wychowawcza pełni zatem fundamentalną rolę. Pierwszym i najważniejszym pomostem pomiędzy wychowaniem w rodzinie a placówką oświatową jest edukacja przedszkolna. W przedszkolu staje się możliwe wspomaganie rozwoju i wychowania dziecka, począwszy od najmłodszych lat jego życia. Jednym z najważniejszych zadań wychowania, wspólnym dla wszystkich zajęć edukacyjnych, jest tworzenie klimatu miłości do małej i wielkiej ojczyzny.
Celem wychowania patriotycznego w przedszkolu jest między innymi:
- kształtowanie więzi emocjonalnej dziecka z rodziną, rówieśnikami, przedszkolem, kształtowanie właściwego stosunku do otaczającego świata, dostrzeganie piękna i wartości przyrody oraz przyswajanie zasad ochrony przyrody,
- kształtowanie miłości i przywiązania do kraju ojczystego, jego kultury i tradycji,
- przygotowanie dzieci do pracy i życia społecznego, do aktywnego uczestnictwa w kulturze.
Wychowanie patriotyczne należy powiązać z treściami i zadaniami innych dziedzin wychowania, mając na uwadze harmonijny rozwój różnych sfer osobowości dziecka. Pierwszoplanowym zadaniem wychowania patriotycznego małych dzieci jest troska o ich szczęście, zdrowie i dobre samopoczucie. W wychowaniu patriotycznym dzieci w wieku przedszkolnym większą uwagę trzeba zwracać na formowanie ich uczuć oraz motywacji, a nie na aspekt poznawczy. Kierując procesem tworzenia obrazu ojczystego kraju musimy włączyć nowo nabyte składniki wiedzy w system już posiadanych informacji.
Należy tworzyć więź uczuciową między przedszkolem i rodziną dziecka, starać się wspólnie z rodzicami wychowanków wypełniać zadania i osiągać cele wychowawcze.
W realizowaniu zadań wychowania patriotycznego należy zachować elastyczność oddziaływań, biorąc pod uwagę reakcje dzieci oraz życie środowiska społecznego. Kształtowanie postaw patriotycznych - to dziedzina złożonej działalności wychowawczej wymagająca systematycznego pogłębiania wiedzy nauczycieli, znajomości współczesnych osiągnięć teorii potrzeb, teorii wartości i teorii osobowości. Już w grupie dzieci przedszkolnych można budzić przywiązanie do ojczyzny, do swego miasta, uczyć dostrzegać jego piękno, słowem kształtować uczucia, z których po latach zrodzić się może prawdziwy, gorący patriotyzm. Można to czynić na wiele różnych sposobów. Dużo zależy od pomysłowości i zaangażowania nauczyciela, od tego co sam czuje do swego ojczystego kraju. Patriotyzm rodzi się niekiedy zupełnie mimochodem, w sposób nie zaplanowany, w cząstkach dnia i chwilach kiedy dzieci zaskakują nas swymi spostrzeżeniami, kiedy nieoczekiwanie zadają pytania trudne do przewidzenia. Wykorzystując tę dziecięcą ciekawość i stałą gotowość do poznawania i przeżywania - formować możemy plastyczną i wrażliwą naturę dziecka tak, by kiedyś słowo "Polak" i "Ojczyzna" wypowiadało z najgłębszą dumą.
Ojczyzną dla dziecka jest dom, przedszkole, rodzinne miasto, wieś, las, rzeka, pole, park. W czasie wycieczek przybliżamy dzieciom piękno przyrody kształtując przywiązanie do rodzinnej ziemi. Wczesną wiosną organizujemy wycieczki do lasu, parku szukając zwiastunów nadchodzącej pory roku. Szukamy pierwszych kwiatów wiosennych, słuchamy śpiewu ptaków. Potem w przedszkolu przypominamy wygląd kwiatów - pierwiosnka, kaczeńca, sasanki, zawilca. Dzieci przypominają, że słuchały śpiewu skowronka i widziały wracające z dalekiej strony bociany. W czasie wycieczek zwracamy uwagę na poszanowanie przyrody, wzbogacenie przeżyć i wyobraźni, wyrabianie wrażliwości na wartości estetyczne w przyrodzie, dostrzeganie następujących w niej zmian. Przedszkolaki poznają też chętnie swoje miasto, obiekty państwowe, fabryki, urzędy. Porządkują wspólnie miejsca pamięci narodowej zanoszą kwiaty i znicze na żołnierskie groby. Zwiedzają izbę pamięci narodowej znajdującą się w szkole. Staramy się wzbudzać u przedszkolaków szacunek, podziw dla bohaterstwa żołnierzy i trudu ludzi działających dla kultury i tradycji narodowej. Od najmłodszych lat staramy się rozbudzać świadomość przynależności dzieci do narodu polskiego.
Realizując w przedszkolu treści wychowania patriotycznego, nie należy zapominać o hasłach związanych z innymi obrzędami i zwyczajami. Dzieci należy zapoznawać z legendami i opowiadaniami dotyczącymi przeszłości własnej miejscowości. Ważne miejsce powinny również zajmować hasła z kręgu kultury materialnej i życia codziennego, jak: typowa zabudowa, stroje ludowe, sztuka ludowa, a także tańce i piosenki ludowe. Tego typu wiadomości wprowadzają dzieci w atmosferę dawnych czasów. Tradycja spełnia ważną i pożyteczną rolę w rozwoju dziecka. Dzieci muszą zapoznawać się z tradycją w sposób aktywny, gdyż taki sposób angażuje zmysły i emocje dzieci oraz umożliwia im pełnię radosnego przeżycia.Opracowanie: Beata Kitowska

Co to jest Polska?- Cz. Janczarski

-Co to jest Polska?
Spytał Jaś w przedszkolu.

Polska to wieś.

I zboże w polu,

I szosa, którą pędzi

Do miasta autobus,

I samolot co leci

Wysoko nad tobą.

Polska to miasto,

Strumień i rzeka,

I komin fabryczny,

Co dymi z daleka.

A nawet obłoki,

Gdy nad nami mkną.

Polska to jest także

Twój rodzinny dom.

A przedszkole?

Tak - i przedszkole,

I róża w ogrodzie,

I książka na stole.

,,Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie"./ Jan Zamoyski/
Patriotyzm wyraża się w przywiązaniu do swej Ojczyzny, do ziemi rodzinnej, do obyczajów i kultury narodowej, w szacunku dla ludzi, którzy ją tworzyli. Patriotyzm to troska o dobro swego kraju, stałe dążenie do pomnażania tego, co stworzyły poprzednie pokolenia, to gotowość służenia swej Ojczyźnie. Cele wychowania patriotycznego realizowane są już na szczeblu edukacji przedszkolnej. Głównym zadaniem przedszkola jest budzenie u dzieci miłości do małej i wielkiej Ojczyzny przez ugruntowanie poczucia tożsamości regionalnej, narodowej, europejskiej. Treści dotyczące wychowania patriotycznego, w większości programów ułożone są w myśl zasady, że przechodzimy od tego co najbliższe dziecku, do tego co dalekie i nieznane. Dla małego dziecka Ojczyzną jest jego wieś czy miasto, w którym mieszka z rodziną, kolegami sąsiadami, gdzie wszystko jest znajome i bliskie, gdzie czuje się zadomowiony i bezpieczny. Związki z Ojczyzną rozpoczynają się od więzi z rodziną, przedszkolem, swoją miejscowością, najbliższymi okolicami. Ten krąg dopiero potem stopniowo rozszerza się. W praktyce "wychowanie patriotyczne" w naszym przedszkolu oznacza, że przedszkolaki poznają swoje miejsce zamieszkania, miejscowość, godło i barwy narodowe, herb stolicy, hymn narodowy oraz polskie legendy. Uważamy, że kształtowanie patriotyzmu jest doniosłym zadaniem nauczyciela, to on bowiem przygotowuje nowe pokolenia Polaków, które w przyszłości ujmie w swe ręce losy Ojczyzny. Nauczyciel realizując treści z wychowania patriotycznego powinien sam czuć się nieodłączną częścią swojego rodzinnego kraju. Jednym z najważniejszych zadań wychowania, wspólnym dla wszystkich zajęć edukacyjnych, jest tworzenie klimatu miłości do Ojczyzny. O Ojczyźnie należy mówić z ogromną wrażliwością i głęboką mądrością, gdyż dla każdego człowieka powinna być dobrem i wartością. W dobie panującego kryzysu wartości coraz częściej wspomina się o konieczności tworzenia kultury pozytywnych wzorów. Z nauką patriotyzmu dziecko powinno spotkać się również w rodzinie. Rodzina powinna być źródłem norm wartości kształtujących postawy młodego człowieka. To w niej powinien się racjonalizować i pogłębiać szacunek do symboli narodowych, do małej i wielkiej Ojczyzny. Dobry przykład rodziców dostarcza dziecku wzorów zachowania i reagowania w kontakcie z symbolami narodowymi. Naśladowanie wzorowego zachowania ojca lub matki w zetknięciu się z polskim godłem lub hymnem narodowym uczy szacunku do nich. Podczas zaznajamiania dzieci z symbolami narodowymi powinna towarzyszyć radość, a jednocześnie poczucie powagi tematu. Symbole narodowe powinny również wzbudzać dumę dzieci z tego, że są Polakami. Postawa szacunku wobec narodowych symboli była i powinna być przejawem kultury i dojrzałości obywatelskiej społeczeństwa. Wychowanie patriotyczne jest tą dziedziną, której wyników w odniesieniu do dzieci nie da się zmierzyć. Jednak zarówno nauczyciel jak i rodzic, powinien być przekonany, że otworzył dziecięce serca i umysły na kraj ojczysty i ludzi w nim żyjących. Musi być pewien, że dzieci wiedzą, że są Polakami, a Polska jest ich Ojczyzną. Zbliża się Święto Odzyskania Niepodległości, potraktujmy ten dzień wolny od pracy i zakupów na przybliżenie własnym pociechom wartości patriotycznych. Wywieśmy flagę, zaśpiewajmy hymn narodowy....a może to będzie spacer pod któryś z pomników upamiętniających polskich walczących patriotów?.
Jako refleksja do tego tematu niech posłuży wiersz 14- latka - mojego syna Piotrka:

,,Kochana Polsko to do Ciebie ślę te słowa.
Choć może nie dojrzał do tego mój rozum i głowa,
Jednak pragnę napisać co o Tobie myślę,
dlatego hymn Ci ułożę, a potem go wyślę.
Pamiętasz ile to wojen było? Królestwa Polskiego nic nie skruszyło,
Bo choć wrogowie się bardzo starali Ducha polskiego nie pokonali.
Komóż to zawdzięczamy, jak nie polskim patriotom?
Walczących kosą przeciw armatom i samolotom.
Za Was Obrońcy się modlę, odmawiam różaniec,
Bo nie jeden za Polskę na śmierci padł szaniec.
Za Tę Ojczyznę, która taka dobra,
Za Orła Białego patrzącego z godła,
Za lasów tysiące, Bałtyk i Mazury,
Za stolicę Warszawę oraz polskie góry.
Teraz refleksje - czym Polska jest dla mnie?
Jest jak piękna suknia na dorodnej pannie.
Otucha w cierpieniu, jak woda na pustyni.
Coś małego w czymś dużym - niczym pestka w dyni.
Pisałem do Ciebie w wielkim uwielbieniu.
Nie jak tysiące wcześniej - może w strachu czy cierpieniu.
Bo przecież wiesz, że nie wszyscy tyle szczęścia mają,
Że z wolną Ojczyzną co dzień się witają ".
Opracowała: mgr Anna Górniak

            Patriotyzm wyraża się w przywiązaniu do swej Ojczyzny, do ziemi rodzinnej, do obyczajów i kultury narodowej, w szacunku dla ludzi, którzy ją tworzyli. Patriotyzm to troska o dobro swego kraju, stałe dążenie do pomnażania tego, co stworzyły poprzednie pokolenia, to gotowość służenia swej Ojczyźnie. Cele wychowania patriotycznego realizowane są już na szczeblu edukacji przedszkolnej. Głównym zadaniem przedszkola jest budzenie u dzieci miłości do małej i wielkiej Ojczyzny przez ugruntowanie poczucia tożsamości regionalnej, narodowej, europejskiej. Treści dotyczące wychowania patriotycznego, w większości programów ułożone są w myśl zasady, że przechodzimy od tego co najbliższe dziecku, do tego co dalekie i nieznane. Dla małego dziecka Ojczyzną jest jego wieś czy miasto, w którym mieszka z rodziną, kolegami sąsiadami, gdzie wszystko jest znajome i bliskie, gdzie czuje się zadomowiony i bezpieczny. Związki z Ojczyzną rozpoczynają się od więzi z rodziną, przedszkolem, swoją miejscowością, najbliższymi okolicami. Ten krąg dopiero potem stopniowo rozszerza się..
Musimy uzmysłowić sobie, że słowo Polska nie ma ładunku emocjonalnego dla tak małego dziecka, ale ma je słowo moje miasto, moja wieś czy moja rodzina. Najbliższe otoczenie jest dla dziecka jego małą ojczyzną, światem który jest ważny i stanowi podstawę systemu wartości. Dziecko w wieku przedszkolnym uczy się przywiązania do własnej rodziny, miejscowości i tradycji. Później te uczucia przekształcą się w dojrzałą postawę patriotyczną. W praktyce "wychowanie patriotyczne" w naszym przedszkolu oznacza, że przedszkolaki poznają swoje miejsce zamieszkania, miejscowość, godło i barwy narodowe, herb stolicy, hymn narodowy oraz warmińskie i ogólnopolskie legendy.
          Z nauką patriotyzmu dziecko powinno spotkać się również w rodzinie. Rodzina powinna być źródłem norm wartości kształtujących postawy młodego człowieka. To w niej powinien się racjonalizować i pogłębiać szacunek do symboli narodowych, do małej i wielkiej Ojczyzny. Dobry przykład rodziców dostarcza dziecku wzorów zachowania i reagowania w kontakcie z symbolami narodowymi. Naśladowanie wzorowego zachowania ojca lub matki w zetknięciu się z polskim godłem lub hymnem narodowym uczy szacunku do nich.

Podczas zaznajamiania dzieci z symbolami narodowymi powinna towarzyszyć radość, a jednocześnie poczucie powagi tematu. Symbole narodowe powinny również wzbudzać dumę dzieci z tego, że są Polakami. Postawa szacunku wobec narodowych symboli była i powinna być przejawem kultury i dojrzałości obywatelskiej społeczeństwa.

POLSKA

Widzę: po łące czapla brodzi

Wśród morza kwiatów barwnych

Gdzie pachnie cynamonem

I kwiatem pomarańczy…

Widzę: obłok jak rumak

Wiatr mu rozwiewa grzywę

I zapach mięty się unosi

I pachnie jak pokrzywa…

Widzę: znajomy daszek

Na białym domku z płotem

Gdzie pachnie chlebem z kminem

Szarlotką i kompotem….

Widzę: zieleń o poranku

Pokrytą mleczną mgłą

I aż się chce powracać

Do miejsc tak bliskich jak to…

Za wiejską, polną drogą...

                                                                                J. Kozłowska